دلیل اینکه فرمات کلسیم میتواند «کاهش کربن» را در برگه فرآیند شامل شود این است که دو نوع گاز زائد را که در غیر این صورت به CO₂ تبدیل میشوند، به مواد اولیه تبدیل میکند.
بیش از 80 درصد گاز باقیمانده از کارخانههای فولاد یا کورههای فسفر زرد، مونوکسید کربن (CO) است که قبلاً فقط سوزانده و آزاد میشد. 1 متر مکعب CO در نهایت 1.57 کیلوگرم CO₂ تولید میکند. امروزه، پس از تصفیه، CO با سرباره کاربید (Ca(OH)₂) در 1.5-6 مگاپاسکال و 170-200 درجه سانتیگراد کربونیله میشود تا Ca(HCOO)₂ در یک مرحله به دست آید. CO دیگر سوزانده نمیشود و مستقیماً در محصول «ذخیره» میشود، با ظرفیت قفل کربن تقریباً 0.38 تن در هر تن فرمات کلسیم.
روش خنثیسازی سنتی شامل واکنش کربنات کلسیم و اسید فرمیک است که منجر به تولید 0.44 تن CO₂ به ازای هر تن محصول میشود. روش کربنیلسازی گاز باقیمانده این واکنش جانبی را ندارد و ارزیابی چرخه عمر مقایسه فرآیند، کاهش 20 درصدی پتانسیل گرمایش جهانی را نشان میدهد.
به عنوان مثال، با در نظر گرفتن یک کارخانه 50000 تنی، سالانه 45000 نرمال متر مکعب بر ساعت گاز مبدل را هضم میکند که معادل کاهش انتشار CO2 به میزان 52400 تن است. اگر با قیمت کربن 90 یوان/تن محاسبه شود، داراییهای کربن به تنهایی 27 میلیون یوان/سال ارزش دارند.
به طور خلاصه، فرمات کلسیم CO و پسماند را که باید خالی میشدند، از طریق یک مسیر حلقه بسته «درمان زباله با زباله»، به محصولات با ارزش افزوده بالا تبدیل کرده است و راهحلهای کاهش کربن قابل اندازهگیری و قابل معامله را برای صنایعی مانند فولاد و مواد شیمیایی فسفر ارائه میدهد.